شهادت امام محمد تقی، جواد الائمه (ع) تسلیت باد

اماممحمد تقی(ع)

اظهارچیزى قبل از آن كه محكم و پایدار شود سبب تباهى آن است .

چندحدیث از این بزرگوار

نیازمؤمن به سه چیز

أَلْمُؤْمِنُیَحْتاجُ إِلى تَوْفیق مِنَ اللّهِ، وَ واعِظ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُول مِمَّنْ یَنْصَحُهُ.»:

مؤمننیاز دارد به توفیقى از جانب خدا، و به پندگویى از سوى خودش، و به پذیرش از كسى كهاو را نصیحت كند.

استواركن، آشكار كن!

إِظْهارُالشَّىْءِ قَبْلَ أَنْ یُسْتَحْكَمَ مَفْسَدَةٌ لَهُ.»:

اظهارچیزى قبل از آن كه محكم و پایدار شود سبب تباهى آن است.

قطعنعمت، نتیجه ناسپاسى

لایَنْقَطِعُ الْمَزیدُ مِنَ اللّهِ حَتّى یَنْقَطِعَ الشُّكْرُ مِنَ الْعِبادِ.»:

افزونىنعمت از جانب خدا بریده نشود تا آن هنگام كه شكرگزارى از سوى بندگان بریده شود.

تأخیردر توبه

تَأخیرُالتَّوْبَةِ إِغْتِرارٌ وَ طُولُ التَّسْویفِ حَیْرَةٌ، وَ الاِْعْتِذارُ عَلَى اللّهِهَلَكَةٌ وَ الاِْصْرارُ عَلَى الذَّنْبِ أَمْنٌ لِمَكْرِ اللّهِ فَلا یَأْمَنُ مَكْرَاللّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْخاسِرُونَ».»:

(سورهاعراف، آیه 99) به تأخیر انداختن توبه نوعى خودفریبى است، و وعده دروغ دادن نوعى سرگردانىاست، و عذرتراشى در برابر خدا نابودى است، و پا فشارى بر گناه آسودگى از مكر خداست.از مكر خدا آسوده نباشند جز مردمان زیانكار.»

نامهامام جواد به دوستش

كَتَبَإِلى بَعْضِ أَوْلِیائِهِ: أَمّا هذِهِ الدُّنْیا فَإِنّا فیها مُغْتَرَفُونَ وَ لكِنْمَنْ كانَ هَواهُ هَوى صاحِبِهِ وَ دانَ بِدینِهِ فَهُوَ مَعَهُ حَیْثُ كانَ وَ الاْخِرَةُهِىَ دارُ الْقَرارِ.»:

امامجواد (علیه السلام) به یكى از دوستانش نوشت: امّا در این دنیا ما زیر فرمان دیگرانیم،ولى هر كه خواسته او خواسته امامش و متدیّن به دین او باشد، هر جا كه باشد با اوستو دنیاى دیگر سراى جاودان است.

مسئولیتگوش دادن

مَنْأَصْغى إِلى ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ، فَإِنْ كانَ النّاطِقُ عَنِ اللّهِ فَقَدْ عَبَدَاللّهَ وَ إِنْ كانَ النّاطِقُ یَنْطِقُ عَنْ لِسانِ إِبْلیسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلیسَ.»:

هركه گوش به گوینده اى دهد به راستى كه او را پرستیده، پس اگر گوینده از جانب خدا باشددر واقع خدا را پرستیده و اگر گوینده از زبان ابلیس سخن گوید، به راستى كه ابلیس راپرستیده است.

پسندیدن،در حكمِ پذیرفتن

مَنْشَهِدَ أَمْرًا فَكَرِهَهُ كانَ كَمَنْ غابَ عَنْهُ، وَ مَنْ غابَ عَنْ أَمْر فَرَضِیَهُكانَ كَمَنْ شَهِدَهُ.»:

كسىكه در كارى حاضر باشد و آن را ناخوش دارد، مانند كسى است كه غایب بوده، و هر كه دركارى حاضر نباشد، ولى بدان رضایت دهد، مانند كسى است كه خود در آن بوده است.

نوشتهامام جواد (علیه السلام)

إِنَّأَنْفُسَنا وَ أَمْوالَنا مِنْ مَواهِبِ اللّهِ الْهَنیئَةِ وَ عَواریهِ الْمُسْتَوْدَعَةِیُمَتِّعُ بِما مَتَّعَ مِنْها فى سُرُور وَ غِبْطَة وَ یَأْخُذُ ما أَخَذَ مِنْهافى أَجْر وَ حِسْبَة فَمَنْ غَلَبَ جَزَعُهُ عَلى صَبْرِهِ حَبِطَ أَجْرُهُ وَ نَعُوذُبِاللّهِ مِنْ ذلِكَ.»:

حضرتجوادالأئمّه (علیه السلام) به خطّ خود نوشت: جان و دارایى ما از بخششهاى گواراى خداستو عاریه و سپرده اوست، هر آنچه را كه به ما ببخشد، مایه خوشى و شادى است و هر آنچهرا بگیرد، اجر و ثوابش باقى است. پس هر كه جزعش بر صبرش غالب شود اجرش ضایع شده و ازاین [صفت] به خدا پناه می بریم.

زندگینامه امام محمد تقی جوادالأئمه (ع)(ادامه مطلب )